Gradina Korenička
Lika
Ovu monografiju o Gradini Korenickoj napisasmo sa ciljem da se ne zaboravi jedno življenje i jedan narod, naši preci, koji opstadoše na ovim prostorima vjekovima, odolijevajuci mnogim životnim nedacama, u uslovima i okolnostima tih smutnih vremena koja se i dalje ne smiruju...
Priredio Branko Stevana Drakulić
i grupa saradnika iz Gradine
Monografiju možete poručiti slanjem podataka: ime, prezime, adresa i kontakt telefon na mail kontakt@korenicani.com
Cena monografije je 1500,00 din + poštanski troškovi dostave.
Sav prihod od prodaje monografije biće uplaćen u FOND za obnovu crkve Svetih Arhangela Mihaila i Gavrila u Gradini
Milan Budisavljević
Srpski književnik rođen u Vrelu Koreničkom 1874. godine (Austro-Ugarska monarhija). Umro u Sremskim Karlovcima 1928. godine (Kraljevina Jugoslavija)
Rođen je u vojničko-svešteničkoj porodici. Njegov otac Jovan bio je pravoslavni sveštenik a djed Mijat, major, za vojnezaslugedobio je austrijsko plemstvo i porodični grb. Osnovnu školu završio je u Vrhovinama a gimnaziju u Gospiću i Sremskim Karlovcima.
Kao stipendista Matice Srpske studirao je klasičnu filosofiju u Zagrebu. Bio je profesor gimnazije u Karlovcu, Gospiću i Sremskim Karlovcima (1903-1928). Od 1909. do kraja života 1928. bio je upravitelj Bogoslovskog konvikta u Sremskim Karlovcima i urednik "Brankovog kola". Kao student, bio je zagovornik srpsko-hrvatskog jedinstva sarađujući u Narodnoj misli. Bio je aktivan članSrpske samostalne stranke i kao takav bio biran dva puta za člana Srpskog crkvenog sabora. Saradnik u Brankovom kolu, letopisu Matice srpske, Srbobranu, Kolu, Kalendaru Matice srpske, Politici, Srpskom kolu i dr.
Napisao je dvije kwige pripovjedaka, "Bijedni Ljudi" (Zagreb, 1899) i "Tmurni dnevi" (Mostar, 1906), u kojima iznosi život krajiške sredine. Roman „Talasi“ i Eseji o Lazi Kostiću, Ilijada u ogledalu kosovskih pjesama, smisao i vrednost života i dr. kao prevodilac Euripidove "Medeje", dela Anatola Fransa.
Iako se po svom književnom radu može ravnopravno svrstati uz Matavulja i Kočića, Milan Budisavljević je imao tu nesreću da je njegov književni rad od Jovana Skerlića, tadašnjeg najuvaženijeg predstavnika književne kritike, ocenjen kao da je nastao po uzoru na Ruse Turgenjeva i Dostojevskog i svrstao ga kao "ličkog pisca" što je njegov rad marginalizovalo u srpskoj književnosti i njemu, kao i mnogim piscima, odredilo književnu sudbinu.
Srpsko kulturno društvo"Prosvjeta" iz Zagreba realozovalo je nova izdanja:
roman "Talasi" i Eseji 2005. i priče"Tmurni dnevi" 2006. (posle 100 godina).
U vezi sa ovim izdanjima, za srpsku književnost bi bilo značajno da njeni proučavaoci provere jednom učinjene previde, provere proizvoljno date ocene i izrečene stavove i eventualno ih promene.
Priredio
Bogdan Radeka
Zeba iz Ćujić Krčevine
i druge priče
O KNJIZI IZ UVODNOG DIJELA ( I.D.)
I
Veliki pisci i misleci ljudi jednoglasni su da se bez poniranja u prošlost kao svjedocanstva dogadanja ne mogu razumjeti mnoge pojave i dogadaji u sadašnjosti niti nazreti nešto iz buducnosti. Na tragu toga u citavom svijetu pokrecu se projekti za ocuvanje nezapisanih sjecanja starijih ljudi koji ne samo da znaju ono cemu su bili svjedoci, vec iskazuju „sveobuhvatno sjecanje na dogadaje iz daleke prošlosti“.
Iako je u njihovom kazivanju istovremeno sadržana istorija, životopisi (pojedinih licnosti) i hronologija nekih dogadanja, usmeni hronicar prvenstveno prica da bi izrekao svoj vrijednosni sud o ljudima i dogadajima.
Pri tome primjecujemo da u tome kazivanju o prošlosti istovremeno svoju prisutnost jednako iskazuju cinjenicna istorija i ona dublja smisaona istorija . C injenicna istorija naravno dokumentirano bilježi dogadaje koji su se uistinu dogodili, dok smisaona istorija nastaje naknadno to onim finim taloženjem istorijskih i životnih iskustava oko odredenih dogadaja i licnosti. to jest izbacuje se iz pricanja sve ono šta ne povezuje prošle, sadašnje i buduce generacije . Tek tako istaložena i prosijana prica iz predanja svojom porukom kao dubljim smislom opstaje da živi.
Nije teško ustanoviti da usmeni kazivac greši u sitnim pojedinostima. Da li to on radi namjerno ili nenamjerno, teško je reci, ali je sigurno da usmeni kazivac uvijek pogada suštinu. Tom suštinom kazivac zapravo ostavlja poruku buducim generacijama.
Ta pricanja opstaju generacijama , a neka od njih u sretnom trenutku svog trajanja budu zabilježena pa ostaju živa za sva vremena.
II
Odavnije su etnografi i folkloristi primjetili da je istorijska svijest ovdašnjih (korenickih) Srba slicna kao kod Srba u Staroj Crnoj Gori i Hercegovini. Iz tih je razloga i njihovo zanimanje za dobrog usmenog pjesnika-pjevaca te pripovjedaca bila mnogo dublja i življa nego u ostalim dijelovima našeg naroda. Taj naš ovdašnji covjek pamtio je cvrsto i dugo, ali šta je još važnije znao je cijeniti pronicljive promatrace ljudi i dogadaja.
Ljudi, domacini u dugim zimskim nocima dolazili su kod uglednih pojedinaca na tzv . " sijela " i okupljali se da bi pažljivo saslušali one obližnje vijesti pa one iz bijelog svijeta, ali i rijeci i poruke iz davnina. S vremenom su sijela postala institucija predavanja predanja gdje ljudi slušaju pjesnike-pjevace (i guslare) te vrsne pripovjedace kao na nekom jednostavnom narodnom univerzitetu. Iz guslarskih deseteraca i kazivanja pripovjedaca izrastala je, što bi rekao Rajko Petrov Nogo, „slobodoumlje i rodoljublje, poticano podvižništvo i cudesna odvažnost da se život žrtvuje u obrani svog imena, svojih simbola, svog bica, svoje istorije“. Svoja životna iskustva prisutni na sijelima produbljivali su da se dobri ljudi (bez obzira na vjeru i jezik) ipak srecu na ovome svijetu, da je brat po ocu i majci, a pobratim po Bogu, tvrdoj rijeci i odanosti.
I sve tako dokle duša i pamet dosežu o dobru i zlu, o junaštvu, o trpljenju, o sreci i nesreci. Zato ne iznenaduje da vecina junaka iz tih pjevanja, iz tih pripovijedanja izgleda otmjena, ugladena i blagorodna . Pa „iako je tako Bog htio“ ne bi oni bili poput blagodeti da nijesu na dobro sve svršavali. A kad su tako mucne i zakucaste probleme i situacije na dobro svršavali, nijesu sjedili skrštenih ruku, man su djelali umom i snagom, najcešce više nego što se objektivno u datom trenutku moglo. Zato su ostali u pamcenju da svjedoce o sebi i vremenu, da svojim primjerom osvjetljavaju put onima koji ih nasljeduju. Istovremeno bili su svjesni da je onaj pojedinac koji ude u pjesmu (a u sretnim okolnostima i u knjigu) sretan i bogat covjek.
A štaš više, štaš blagorodnije!
B.R.
Naziv dela: Zeba iz Ćujić Krčevine i druge priče
knjigu možete naručiti ovde
ovo je knjiga koja se tek piše a autori pozivaju sve koji znaju Ličke izraze, na saradnju.
Do sadašnje reči u rečniku možete pogledati ovdje...
a dopuniti slanjem poruke nama.
Autor: Mile Stanković
Naziv dela: Izbjeglički košmari
Izdavač: Udruženje Srba iz Hrvatske, Beograd
broj strana: 199
knjigu možete naručiti ovde
Mile Stanković
Mile Stanković rođen je 1950 godine u Lici u selu Trnavac.
Fakultet Dramskih umetnosti - odsek gluma, završio je u Beogradu.
Odgojen je u duhu narodnih umotvorina i to će trajno odrediti njegovo stvaralaštvo, a posebne primese daće mu, odlaskom u gradove na školovanja, kinematografija neorealizma, američki vestern, Čarli Čaplin, kao i alternativni teatar.
To će stvoriti težnju ka idealu fantastične istinitosti i visokih moralnih vrednosti.
Mile Stanković je preminuo 05. Marta 2009 godine.
Autor: Mile Stanković
Naziv dela: Lika koje više nema
Izdavač: Udruženje Srba iz Hrvatske, Beograd
broj strana: 160
knjigu možete naručiti ovde
Mile Stanković
Mile Stanković rođen je 1950 godine u Lici u selu Trnavac.
Fakultet Dramskih umetnosti - odsek gluma, završio je u Beogradu.
Odgojen je u duhu narodnih umotvorina i to će trajno odrediti njegovo stvaralaštvo, a posebne primese daće mu, odlaskom u gradove na školovanja, kinematografija neorealizma, američki vestern, Čarli Čaplin, kao i alternativni teatar.
To će stvoriti težnju ka idealu fantastične istinitosti i visokih moralnih vrednosti.
Mile Stanković je preminuo 05. Marta 2009 godine.
Autori: Ilija S. Drakulić i Nikola J. Radeka
Naziv dela: Svaki svoju reče
Izdavač: RCO "RADEKA Co" Beograd
broj strana: 407
knjigu možete naručiti ovde
KNJIGA “SVAKI SVOJU RECE ''
(ili IZ ŽIVOTA I OBICAJA NAŠIH LICKIH PREDAKA)
autora Ilije S. Drakulica i Nikole J. Radeke
Delo sacinjavaju dva dijela i to:
Prvi,veci dio knjige, pod imenom ZIDANICA NIKE SEREŽANA - Ilije Drakulica predstavljena u formi romansirane hronike jedne licke porodice Drakulic u 18. i 19.vijeku na bazi prica-usmene hronike prenošene na porodicnim okupljanjima uz ognjište , i
Drugog dijela knjige pod imenom PRICANJA SA SIJELA - Nikole Radeke, koji je ove price zapamtio i zapisao iz pricanja svoga oca Jove Radeke o mnogim stvarnim dogadajima i ucesnicima u njma, izmedu 1870. i 1914.godine .
Knjiga predstavlja svojevrsnu istoriju privatnog života Srba Krajišnika 18 i 19. vjeka kao i životnih vrijednisti koje su omogucile ovom narodu da opstane na tim prostorima u uslovima i okolnostima toga vremena. Posvecena je sjecanju na pretke kako bi se otrglo od zaborava jedno življenje i jedan narod koji je u tom vremenu imao posebnu ulogu vezano za geostrateški položaj Austrije i Evrope prema Turskom carstvu.
Vjecno sa oružjem u ruci i oprezna hoda , branili su veliku carevinu za osjecaj slobode licnosti i posjeda , iskljucujuci svaku vrstu kmetske pokornosti. Prema istorijskim podacima i službenim hronikama Krajišnik je ratovao skoro svake druge godine, glad i nerodica su ovdje harali svake trece godine,a masovne oružane pobune svake desete. Bila su to tri duga vijeka smutnog vremena kako su govorili naši predi-pretci.
O knjzi je objavljen esej, predmet je izucavanja na Filološkom fakultetu, u Biblioteci je grada Beograda i Srbije, a našla je svoje mjesto i u Kongresnoj biblioteci u Vašingtonu.
O piscima:
Ilija Drakulić, rođen je 1936 godine u Drakulić Rijeci. Posle gimnazije, završio je Filozofski fakultet u Zagrebu, gde je i doktorirao
Nikola - Nikica Radeka (1910-1999) rođen je u Mihaljevcu. Posle završene gimnazije radio je u pravosudnim organima Republike Hrvatske i Općinskom sudu u Korenici
Izdavač je RCo ( Radeka Co ) Beograd
Knjiga se može nabaviti - poručiti i putem
telefona:
011/ 2157-170, 2695-353, 021/401 283,
e-mail : radeka@nadlanu.com ,
u knjižarama:
KRUG KOMERC ,
IKP N.PAŠIĆ.USH i dr.
BEOGRADSKI SAJAM KNJIGA:
Preko priča u formi romansirane hronike posvećena je sjećanju na pretke kako bi se otrglo od zaborava jedno življenje i jedan narod zatočnik slobode koji je u tome vremenu imao posebnu ulogu ulogu vezano za geostrateški položaj Austrije i Evrope prema Turskom carstvu.
Ovdje su dati fragmenti vezani za život i životne vrijednosti (u 18. i 19. vijeku) koje su omogućile ovom narodu da opstane na tim prostorima u uslovima i okolnostima toga vremena….. Ovo su samo kockice u mozaiku ukupnog života Srba, sačuvane do 21. vijeka a prenose ih autori svojim pokoljenjima da se ne zaborave, da preživeu knjigama u stvarnom ambijentu i govoru, ljudskim vrlinama i manama.
Autor: Stevo Drakulić
Naziv dela: VRANAC
Izdavač: Prosvjeta, Zagreb 1988
broj strana: 246
knjigu možete naručiti ovde
Stevo Drakulić
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Autor: Dane Lukić Dako
Naziv dela: Vražji vrt
Izdavač: Biblioteka Eternus, Beograd
broj strana: 290
knjigu možete naručiti ovde
Ovo je autorova jedinstvena i istinita priča.
Kako li je, zašto li je mlađan junak Dako, preko volje i nevolje, mnoga polja i planine preletio i preskakao?! Roditelji Dragan i Dragojla su presretni što su dobili još jednog sina....
Rođen je 15.2.1926. godine u selu Krbavica u Lici. Bio je stradalnik, ratnik i pobjednik. Bio je najmlađe dijete svojih roditelja Dragana i Dragojle, koji su imali još sedmoro djece. Rano je ostao bez majke. U osnovnu školu je išao u rodnom selu Krbavici. Početak Drugog svjetskog rata naglo i surovo prekida njegovo djetinjstvo. Sa narodom Krbavice, 1941 godine, krenuo je u svoj prvi boj, Bile su to ratne godine i neizvjesnosti, borbe za život i goli opstanak ali prije svega godine pune neraskidivog prijateljstva sa svojim ratnim drugovima, zanosa i vjere u bolju budućnost. Nakon Drugog svjetskog rata zasnovao je porodicu sa Ljubicom Radmanović, sa kojom ima sina Nebojšu(1950), ćerku Brankicu(1954-1995) i sina Branislava(1954).
DAnas je u mirovini, urođena nemirna duha, razmišlja i piše svoje memoare sa izvjesne vremenske i prostorne distance.
Naziv dela: S one strane jastuka
Izdavač: Zajednica književnih klubova Srbije
Beograd 1994
knjigu možete naručiti ovde
MILKA BEBA RADEKA
rođena je u Mihaljevcu (Korenica, Lika), 29 Januara 1936. godine. Osnovnu školu zapčela je u Korenici, a završila u OŠ "Jovan Cvijić" u Beogradu. Maturira, a zatim završava studije i diplomira na Višoj školi PTT saobraćaja.
Dve želje joj se u životu nisu ostvarile. Da upiše i završi studije na fakultetu likovnih umetnosti i da se stalno nastani u rodnom kraju u Korenici.
Poeziju piše već duže vreme, a objavila je knjigu pesama " S one strane jastuka" (1994).
Živi i stvara u Novom Beogradu.
U pesničkoj knjizi S one strane jastuka, autorka Milka Beba Radeka (rođena 1936. Mihaljevac, Korenica, Lika), daje nam priliku da zapazimo njen celoviti pesničko-filozofski i životni stav. Ta stvaralačka osnova sazdana je na skladnim i pronicljivm sistemima asocijativnosti.
Posebna vrsta poetske maštovitosti najsigurniji je dokaz da eruptivna pesnička produktivnost proizilazi iz neospornog književnog talenta. Lepeza raznolikih odnosa između slika, pesničkih iskaza i značenjskih celina, stvorila je smisaona nijansiranja i kretanja u rasponu od misaonih apstrakcija do klasičnog likovnog govora. Naslov knjige (S one strane jastuka) postavlja pitanje, a sadržaj daje odgovor da se s one strane života nalazi snoviđenje. U jednoj svojoj rečenici Ivo Andrić kaže: A sva je naša nada s one strane. Otuda u pesmama naše poetese toliko snova i plavih i ljubičastih tonova. Pomenuti iskaz o snovima i snoviđenju upućuje na zapažanje koje je bitno, možda i presudno, i za autorku i za pesništvo kojem se autorka priklonila. Stvorene pesme za ovu knjigu, naša poetesa je okupila u tri slojevita kruga. Prvi ciklus je naslovila simboličnim nazivom: Iza vrhova puca zora. U ovim pesmama može lako da se zapazi zavičajni karakter. Svoju izuzetnu veštinu pesničkog slikanja prirode, autorka je naglašeno prikazala. Ovde će svaki čitalac s uživanjem pronaći i lepotu svoga zavičaja. A zora koja puca iza vrhova, to je svanjivanje iza vrhova Plješevice, gde je, čini nam se još lepši prizor: dolazak ljubičastog sutona...
Naziv dela: Ona je princu i klošaru rod
Izdavač: Zajednica književnih klubova Srbije
knjigu možete naručiti ovde
Nalazimo se pred novim uzdarjem poetske lire Milke-Bebe Radeke. Posle prvenca S ONE STRANE JASTUKA, iz 1994. godine, pesnikinja nas stavlja pred nova poetska iskušenja i nove avanture iščitavanja njene duše u knjizi pesama ONA JE PRINCU I KLOŠARU ROD.
Prepuna snova, sećanja, doživljenih i nedoživljenih događaja, na granici realnog i izmaštanog, pesnikinja nam najiskrenije nudi sebe. Svoju dušu. Svoje pesme. Kao što kaže sam naziv knjige - i princu i klošaru rod. Beskrajno otvorena i čista osećanja nalaze se na paleti njenih stihova. I ona od njih pravi specifičnu, iskrenu liriku. Poput Marije Pavlikovske-Jasnoževske ili Desanke Maksimović ona od najčistijih ljudskih osećanja pokušava da veze svoj milje. I srećan i setan. I drag i gorak. Uostalom, kao i sam život, i putevi koji sve nas njim vode.
U zbilju. Uostalom, kao neko čiji je rodni kraj izgubio slobodu, čiji je rod, kao i oni najbloži, pretrpeo sve strahote najnovijih ratnih dešavanja nije mogao ostati nem. Otud oporosti i jeda u pesmama: Tuga se oko nje tišinom obršljanila ili kad bi mogli. Iskonska promišljanja o čoveku, o suštini života, o bitosti, provlače se kroz veći deo knjige. U večnoj borbi Tanatosa i Erosa neminovnost je nastajanje stihova. Treba ih samo osetiti i zapisati. Milka to radi sa odlučnom zahvalnošću životu: "Imali smo Čast se roditi, /za sjaj Sunca u travi i sve ono belo i crno, / Desio se život, a mogao je i ne biti" ..... Svakako, bar po meni, najsnažniji su stihovi o ljubavi. O toj večno pevanoj i nikad opevanoj pesničkoj temi.
Nailazimo na sjajne stihove (A ja, suza jedna tek u plavetnilu beskraja što puče) i atmosferu obojenu često melanholijom, kad se ponekad nenamerno i izađe iz poezije i uđe u životne ispovesti, ali i atmosferu na pragu Crnjanskog (stih: Bila je vita ko na povetarcu trska) ili Desanke ( Stani, da cvetove ne zabole latice).Pesnikinja ima onu nit stilizovanog zapažanja i fine percepcije, i moć da to uobliči u lepu poetsku sliku. To je ono što razdvaja pesnike od osalog sveta i uvodi ih u njohovu sopstvenu galaksiju.
Kod pravog pesnika veliki je znak jednakosti između pesnika i njegovog dela. Prava poezija se ne može pisati u kabinetima i po narudžbini. Ona je isključivo plod inspiracije i samo takvi stihovi mogu da nadžive autora. A knjiga Ona je princu i klošaru rod je Milkino poetsko ogledalo. Iza tog prvog sloja, nalaze se drugi teže vidljivi i čitalac se mora potruditi da pronikne u njih. A kad već jednom krene onda je teško izaći iz te avanture. Ređaju se stihovi: Kad se mesec uresi dukatima, Lutam njegovom prugom.., ugledavši lepotu napuklog krčaga / Odgonetao usnulu poruku iz njega..., Daljina pada ko bela koprena po meni, ...Svaki novi stih nam otkriva sinarhiju misaonog i emotivnog u Milkinoj poeziji.
Očito stasavala na parnasovskoj lirici i njenoj najboljoj tradiciji pesnikinja se trudi da do krajnjih granica svojih poetskih mogućnosti ostavi trag za sobom. Ukoliko ove pesme naiđu na srodne duše, na čitaoce koji će osetiti vibracije Milkinih poetskih struna, koji će se ovim pesmama vraćati i pamtiti ih, koje će ih dodirnuti bar onako kao kad lahor dodirne mimozu, onda će i ova knjiga ispuniti svoj zadatak, a i nadanja njenog autora koji je želeo da deo sebe rasprostre pred vas.
09.11.2006
Beograd
Vasa Radovanović
književnik
Autor: Slavko Veinović
Naziv dela:
- Vukova zadužbina u XX i XXI veku
više...
Posla oko izrade knjige Vukova zadužbina u XX i XXI veku prihvatio se Slavko
Vejinovic, savetnik Vukove zadužbine, autor zapažene knjige Zadužbinarstvo
kod Srba (Vukova zadužbina, 2012). On je na sažet nacin izložio istorijat Vukove
zadužbine, osnovane 1937. i ugašene pocetkom Drugog svetskog rata. Podrobnije je
opisao inicijative za njeno osnivanje 1987. godine, rad njenih ogranaka, izložio
ukupnu njenu izdavacku delatnost. Posebni odeljci posveceni su Danici i Danici
za mlade, listu Zadužbina, edicijama: Sinteze, Posvetni zbornici i monografije,
Naucna izdanja, radu na Sabranim delima Vuka Karadžica. Dragoceni trud Vejinovic je
uložio u višegodišnje pracenje svih ostalih oblika rada Vukove zadužbine, buduci
da je kao urednik lista Zadužbina pedantno vodio letopis najvažnijih zbivanja. Opisao je rad Tribine Vukove zadužbine i Vukovog citališta, nacinio je pregled
godišnje nagrade Vukove zadužbine koja se dodeljuje za nauku i umetnost, pregled
znacajnijih poseta Vukovoj zadužbini, predstavio protokole o saradnji, organe i tela
Zadužbine, ukazao na besede i besednike na njenim skupštinama, razvio je prelepu
plavu zastavu Vukove zadužbine. Posebna vrednost ove knjige jeste katalog stalne
muzejske postavke – „Darovi Vukovoj zadužbini“, kao i opis i istorijat Doma Vukove
zadužbine, najlepše i najstarije sacuvane zgrade na Terazijskom grebenu. Ovu knjigu s
ponosom potpisujem uz napomenu: Ovo je Vukova zadužbina.
Dr Miodrag Maticki
Naziv dela:
- Zadužbinarstvo kod Srba
više...
Knjiga „Zadužbinarstvo kod Srba” rezultat je višegodišnjeg istraživackog rada. Ona predstavlja izraz želje autora da se u vidu sinteze ukaže na najznacajnije srpske zadužbine, koje na posebno upecatljiv nacin predstavljaju i objašnjavaju zadužbinarstvo kao bitnu, a, možda, i najznacajniju karakteristiku srpskog nacionalnog bica.
Autoru nije bila namera da u knjizi prikaže sve srpske zadužbine, osnovane u daljoj i bližoj prošlosti, jer to naprosto nije ni moguce u ovakvom tipu dela. Impozantan je broj zadužbinara koji su zaveštali svoju imovinu i osnovali zadužbine. Ali, nažalost, još nije uraden njihov kompletan i jedinstven popis. Ipak, na osnovu raspoloživih podataka Univerziteta u Beogradu, SANU, Matice srpske, Srpske pravoslavne crkve i drugih institucija i organizacija koje imaju veci broj zadužbina, sa sigurnošcu se može tvrditi da je njihov broj nekoliko stotina. Samo u Arhivu Srbije cuva se grada o više od 400 zadužbina.
Veliki je broj zadužbina koje su u prošlosti osnivali mnogi ktitori, i ne samo pojedinci. Ali, o nemalom broju njih gotovo da i nema znacajnijih podataka. O tom zadužbinarstvu govore, uglavnom, legende i narodna predanja. Ima pojedinaca, zadužbinara – ktitora, koji su osnivali i gradili i po nekoliko zadužbina, neki cak i po više desetina. Mnoge za¬dužbine su, nažalost, s vremenom uništene, ugasile se i nisu obnovile svoj rad, iako su u nekom proteklom vremenu imale znacajnu ulogu u razvoju Srbije i srpskog društva.
Knjiga je koncipirana tako da se celokupna problematika zadužbinarstva kod Srba, koliko je god to bilo moguce, izloži što celovitije i preglednije kroz više posebnih poglavlja i celina: Zadužbinarstvo u prošlosti; Fruška gora – „Srpski Atos”; Darivali su svome rodu; Zadužbine u današnje vreme; Zadužbine u zagranicju i susednim zemljama i Zadužbine u dijaspori.
Zahvaljujem svima koji su mi savetima, podrškom, dostavljenim podacima i foto-materijalom pomogli da pripremim ovu knjigu.
Autor
U Beogradu, 2011.
Autor: Slavko Veinović
Naziv dela:
- Srbi u dijaspori u prošlosti i sadašnjosti
Izdavač: Muzej Vojvodine
godina: 1999